Webster's Dictionary, Tekstil'i şu şekilde tanımlar: “Dokuma veya dokuma kumaşlarla ilgili; dokunmuş, dokunabilen; dokunarak oluşturulmuştur.”

Bu tanım, çok çeşitli giysi, yatak takımı ve kumaş ilgili Ürünler. Gecelik, çorap, spor giyim eşyası ve giysi hepsi kabul edildi Tekstil bir üretim ve ürünler geliştirmeye adamıştır.

Çin tekstil ürünleri, Çin ve Hindistan şu anda uluslararası tekstil pazarına hakim durumda.

Bileşim malzemesi ipek, yün, suni elyaf, pamuk, dantel, deri, kürk ve hatta kauçuk ve plastik olabilir.

Tekstil üretimi, malzeme üretimi, işlenmesi ve bitirilmesi veya tekstil ve giyim tasarımı veya hazır ürünlerin imalatı olabilir.

Hammadde üretimi ve işlenmesi ham madde hazırlamayı ve eğirmeyi içerir Tekstil lifler, pamuk, yün ve ipek gibi dokuma tekstilleri ve suni lifler kullanılarak halı, ip ve dokumalar gibi diğer tekstil ürünlerinin imalatı.

Tekstil sektöründe, endüstrinin gelişiminin şekillenmesinde bir dizi faktör önemli bir rol oynamaktadır. Bunlar şunları içerir:

1. küreselleşme – daha düşük maliyetli denizaşırı ülkelerden (özellikle bitmiş giysiler için) artan kaynak kullanımı ile
2. çevre mevzuatı – geliştirme, kullanım ve bertarafını etkileyen kurallar kimyasallar tekstil sektöründe önemli bir etkiye sahip olabilir (önemli bir boya, pigment ve yağ tüketicisi)
3. teknoloji ve araştırma ve geliştirme – kolaylaştırılmış üretim süreçleri ve yeni liflerin ve tekstillerin geliştirilmesi (yüksek değerli teknik tekstiller ve teknik kumaşlar dahil).

Birleşik Krallık'ta sektör bir ticaret açığı veriyor, Birleşik Krallık ihraç ettiğinden daha fazla tekstil ürünü ithal ediyor. Bunun arkasında uzun bir gelenek var.

İngiliz tekstillerinin denizaşırı pazarlarda, belki de 1150 ile 1250 arasındaki başarısı uzun sürmeyecekti. Flanders'ın kumaş ticareti 13. yüzyılda genişledi, İngiliz kumaşları yavaş yavaş kovuldu ve Flaman kumaşları İngiliz iç pazarını işgal etti.

13. yüzyıldaki Flaman egemenliği, İtalyan firmalarının üstün finans ve iş organizasyonu tarafından baltalandı ve I. Edward'ın saltanatı, yün ticaretinde İtalyan hegemonyası olarak düşünülebilir. Büyük miktardaki parayı kontrol edebilen İtalyanlar, İngiliz yün üreticilerine sık sık borç para veriyorlardı. güvenlik Böylece, daha koyunlar kırkılmadan önce iyi bir fiyata büyük miktarda yünün kontrolünü ele geçirdi. İtalyanlar, Flanders'ın kumaş üreticilerine ve 13. yüzyılın sonlarından itibaren İtalya'ya İngiliz yünü tedarik ettiler.

14. yüzyılın sonlarında genişleyen bir pazar, özel bir şarap üretim bölgesi olan Gaskonya idi; Gasconlara, kendilerinin bu kadar avantajlı bir şekilde üretemedikleri kaliteli kumaşlar karşılığında şaraplarını ihraç etmeleri için para ödüyordu. Bu pazar, İngiliz tüccarların, özellikle Bristol'lülerin, 1350'den sonra Flamanlardan ele geçirdikleri bir pazardı. Düşen ham yün ihracatının ima ettiği gibi, 15. Tekstil göre ticaret İhracat yün. 1500'e gelindiğinde, kumaş tüccarları veya onların adıyla kumaşçılar, özel evlerde eğrilmek üzere yün ve dokumak üzere iplik koyarak, genellikle önemli işverenlerdi. Londra, 80'larda toplam kumaş ihracatının yüzde 1530'inden fazlasını gerçekleştirdi.

Hindistan'daki İngilizler ve Tekstil Ticaret

İngiliz Doğu Hindistan Şirketi - adını Batı Hint Adaları'ndaki İngiliz ticaretinden ayırmak için - 1599'da esas olarak Portekiz'in baharat ticaretindeki egemenliğine karşı koymak için kuruldu. İngilizler Hindistan'da ticaret yerleşimleri kurar kurmaz, orada buldukları dokumaların kalitesinden etkilendiler. Bunlar normalde Endonezya'nın baharat üreticileriyle takas için mal olarak kullanılmıştı.

Basma olarak bilinen boyalı ve baskılı pamuklular, o dönemde Avrupa'da üretilen her şeyden üstün hızlı, parlak renklere sahip oldukları için özellikle beğenildi. Bu nedenle, çok geçmeden Hindistan ile Britanya arasındaki ticarete hakim olan baharat değil, tekstil ürünleriydi.

Boyalı pamuklar üzerindeki yerel desenler İngiliz zevkine uygun görülmedi ve bunların nasıl modifiye edilmesi gerektiğine dair şartnameler İngiltere'den geldi. Sonuç, on sekizinci yüzyıl boyunca duvar askılarında, yatak örtülerinde ve giysilerde kullanılan, genellikle çiçekli ağaç desenlerine dayanan melez bir 'egzotik' stil oldu.

İngiltere'nin Doğu Hindistan Şirketleri ile başta Fransa olmak üzere diğer ülkeler arasındaki ticaret ayrıcalıkları rekabeti o kadar güçlüydü ki, Şirketler çıkarlarını savunmak için kendi ordularını kurdular. Avrupa'da Yedi Yıl Savaşları sırasında İngiltere ve Fransa arasındaki çatışma (1756-63) LED Hindistan'daki düşmanlıklar da arttı ve iki ülke güney Hindistan'ın kontrolü için savaşmaya başladı.

Şimdi Hindistan'ın Clive'ı olarak bilinen Robert Clive, LED İngiliz ordularını zafere taşıdı ve Güney Hindistan'daki Fransız etkisini etkili bir şekilde sona erdirirken, onu destekleyen yerel yöneticilere koruma sağladı. Clive ayrıca doğu Hindistan'daki Bengal'de iktidarı ele geçirmek için hem Fransız hem de yerel yöneticileri alt etti.

Şirket son derece zenginleşti ve Kalküta, Madras ve daha sonra Bombay'da büyük şehirler kurdu. XNUMX. yüzyıl boyunca, İngiliz tüccarlar ve idareciler lüks evlere ve zarif mobilya Hintli ustalar tarafından Avrupa zevkine göre yapılmıştır.

1857. yüzyılın ortalarında İngiltere, Hindistan'ın geniş bölgelerini ilhak etmişti. İngiliz yöneticiler sıkı vergiler ve yasalar koydu ve Lancashire'dan fabrika yapımı ucuz kumaş ithal ederek Hintli zanaatkarların geçim kaynaklarına zarar verdi. 1876'de Hint birlikleri arasında yaygın bir hoşnutsuzluk patlak verdi ve Şirketin birlikleri kuzey ve orta Hindistan'ın çoğunun kontrolünü kaybetti. Ayaklanmanın ardından, Doğu Hindistan Şirketi, Hindistan'ı yönetme sorumluluğunu doğrudan devralan İngiliz Hükümeti tarafından kaldırıldı. Babür imparatorluğunun son kalıntıları da kaldırıldı ve XNUMX'da Kraliçe Victoria, Hindistan İmparatoriçesi seçildi.

Hindistan, Britanya İmparatorluğu'nun önemli bir parçası haline geldi ve Hint yaşam tarzı, mimarisi ve zanaatkarlığı üzerindeki Viktorya dönemi etkisi çok güçlüydü. Süslü Viktorya tarzındaki nesneler Britanya'ya ihraç edilmek üzere veya saraylarında Viktorya tarzını taklit eden yerel yöneticiler için yapıldı. Kızılderili becerileri, on dokuzuncu yüzyılda düzenlenen büyük uluslararası sergilerde geniş bir hayranlık uyandırdı. Bununla birlikte, İngiliz Raj'ın Sanskritçe bir kelime anlamına gelen bariz sakinliği kısa sürdü.

Bağımsızlıkla birlikte, çoğu durumda himaye eksikliği nedeniyle neredeyse yok olmuş olan geleneksel el sanatlarına duyulan ilgi ve gurur yeniden geldi. bu Tekstil Avrupa ithalatı reddedildikçe ve sanatın Babürlü ve İngiliz hamilerinin yerini alacak yeni bir Hint orta sınıfı geliştikçe, özellikle sanatlar ulusal kendi kendine yeterliliği sembolize etmeye başladı.

18. yüzyılın başlarında, Kuzey Atlantik Okyanusu üzerinde de karmaşık bir kolonyal ticaret ağı kurulmuştu. Bu ağ kısmen yerel koşulların ve baskın rüzgar desenler. 15. yüzyılda, özellikle Columbus'un yolculuklarından sonra, bir dairesel olduğu keşfedildi. rüzgar Kuzey Atlantik üzerindeki model. doğuya doğru rüzgar güneyden esen rüzgar, ticaret gemilerinin Atlantik geçişlerini sağladığı için “alize rüzgarları” olarak anılmaya başlandı. batıya doğru rüzgar kuzey kesiminde esen desen, "batı rüzgarları" olarak bilinmeye başlandı.

Yelkenli gemiler, baskın gemiler tarafından oldukça kısıtlandığından, rüzgar kalıplar, bir ticaret sistemi bu kalıbı izledi. Üretilen mallar Avrupa'dan "saat yönünde", bazıları Afrika sömürge merkezlerine, bazıları da Amerikan kolonilerine ihraç ediliyordu. Bu sistem ayrıca, esas olarak Orta ve Güney Amerika kolonilerine (Brezilya, Batı Hint Adaları) yapılan köle ticaretini de içeriyordu. Tropikal mallar (şeker, melas) Amerikan kolonilerine ve Avrupa'ya aktı. Kuzey Amerika ayrıca Avrupa'ya tütün, pamuk, kürk, indigo (bir boya) ve kereste (gemi yapımı için) ihraç etti. Bu ticaret sistemi, 19. yüzyılda buharlı gemilerin ortaya çıkması, köleliğin sona ermesi ve Amerika'daki birçok koloninin bağımsızlığını kazanmasıyla çöktü.

rüzgar 18. ve 19. yüzyıllardaki saat ve Manchester ve bölgedeki kasabalar, İngiltere'nin 19. yüzyıl zenginliğinin çoğunu oluşturmasının yanı sıra teknolojik çığır açan başarılarının çoğuna öncülük etti. Eğirme, dokuma ve boyama yöntemleri, 19. yüzyılın ortalarında, Samuel Crompton gibi mucitler ve onun eğirme katırı, James Hargreave'in Spinning Jenny'si, Richard Arkwright ve diğer birçok kişinin buluş çalışmaları sayesinde tamamen mekanize hale geldi. Buhar ve su gücü bol ve hala ucuz hale getirmişti, kömür Worsley'deki yolun hemen aşağısından Lord Egerton'ın Bridgewater Kanalı yoluyla geliyordu, yeni demiryolları ve Ashton & Rochdale Kanalları taşımacılık yakın ve kullanışlı. Seri üretim yöntemleri kademeli olarak kullanılmaya başlandı ve üretkenlik tüm zamanların en yüksek seviyesine ulaştı.

Yalnızca Amerikan İç Savaşı karlılığı kesintiye uğrattı. Konfederasyon Güney Sates'ten gelen Ham Pamuk, Union North tarafından ablukaya alınıyordu ve bu, tüm ülkelerde büyük bir depresyona neden oldu. Tekstil 1860'ların başlarında ticaret - "pamuk kıtlığı" olarak bilinen bir dönem. Bununla birlikte, değirmenlerin çoğu o dönemde hayatta kaldı ve daha ucuz yabancı ithalata karşı sipariş alamadıkları İkinci Dünya Savaşı'nın çok sonrasına kadar aktif ve kârlı üretimde kaldılar. Bu değirmenlerden bazıları bugün bizimle. Birçoğu sahipsiz, çoğu diğer ticari veya Sanayi artık dumansız olan yüksek bacaları, önemli ticaret ve ticaret binaları oldukları bir döneme tanıklık ederek hala gururla duruyor.

Artık dünyanın küçüldüğü, emeğin ucuz olduğu Uzakdoğu ülkelerinden gelen tekstillerin ekonomik olarak uygulanabilirliğinin tüketimimizi belirlediği bir çağdayız.

Kaynak Johnny Routledge