فرهنگ لغت وبستر نساجی را اینگونه تعریف می کند: «مربوط به بافندگی یا پارچه های بافته شده. بافته شده، قابل بافته شدن؛ از بافندگی شکل گرفته است.»

این تعریف به طیف گسترده ای از لباس ها، ملافه ها و پارچه مربوط محصولات. محصولات لباس شب، جوراب بافی، لباس ورزشی و اسباب همه در نظر گرفته می شوند پارچه محصولات می باشد.

منسوجات چینی، چین و هند در حال حاضر بر بازار بین المللی منسوجات تسلط دارند.

مواد ترکیب می تواند ابریشم، پشم، الیاف مصنوعی، پنبه، توری، چرم، پوست خز و حتی لاستیک و پلاستیک باشد.

تولید منسوجات می تواند تولید، پردازش و تکمیل مواد یا طراحی منسوجات و لباس یا ساخت محصولات ساخته شده باشد.

تولید و فرآوری مواد شامل تهیه و ریسندگی خام است پارچه الیاف، بافندگی منسوجات مانند پنبه، پشم و ابریشم، و ساخت منسوجات دیگر، مانند فرش، طناب، و منسوجات با استفاده از الیاف مصنوعی.

در بخش نساجی، مجموعه ای از عوامل نقش مهمی در شکل دادن به توسعه صنعت دارند. این شامل:

1. جهانی شدن - با افزایش منابع (به ویژه پوشاک تمام شده) از کشورهای کم هزینه خارج از کشور
2. قوانین زیست محیطی - قوانین موثر بر توسعه، استفاده و دفع مواد شیمیایی می تواند تأثیر قابل توجهی در بخش نساجی (یک مصرف کننده عمده رنگ، رنگدانه و روغن) داشته باشد.
3. فناوری و تحقیق و توسعه - از جمله فرآیندهای تولید ساده، و توسعه الیاف و منسوجات جدید (از جمله منسوجات فنی با ارزش و پارچه های فنی).

در بریتانیا، این بخش با کسری تجاری مواجه است، بریتانیا بیشتر از صادرات کالاهای نساجی وارد می کند. یک سنت طولانی پشت این وجود دارد.

موفقیت منسوجات انگلیسی در بازارهای خارج از کشور، شاید بین سال‌های 1150 تا 1250، دوام نیاورد. تجارت پارچه فلاندر در طول قرن سیزدهم گسترش یافت، پارچه‌های انگلیسی به تدریج بیرون رانده شدند و پارچه‌های فلاندری به بازار خانگی انگلیس حمله کردند.

پس از آن برتری فلاندری در قرن سیزدهم توسط سازمان های مالی و تجاری برتر شرکت های ایتالیایی تضعیف شد، و سلطنت ادوارد اول ممکن است به عنوان عصر هژمونی ایتالیا در تجارت پشم در نظر گرفته شود. ایتالیایی ها که قادر به کنترل سرمایه های کلان بودند، اغلب به تولیدکنندگان پشم انگلیسی در این کشور پول قرض می دادند تیم امنیت لاتاری از محصول پشم، در نتیجه کنترل منابع زیادی از پشم را با قیمتی خوب حتی قبل از بریدن گوسفند به دست می‌آورد. ایتالیایی ها پشم انگلیسی را برای پارچه سازان فلاندر و از اواخر قرن سیزدهم به خود ایتالیا عرضه می کردند.

یکی از بازارهای در حال گسترش اواخر قرن چهاردهم، گاسکونی بود، منطقه ای تخصصی برای تولید شراب. به گاسکونی‌ها پول می‌داد تا در ازای پارچه‌هایی با کیفیت خوب که خودشان نمی‌توانستند آن‌قدر سودمند تولید کنند، شراب خود را صادر کنند. این بازار بازاری بود که بازرگانان انگلیسی، به ویژه آنهایی که اهل بریستول بودند، پس از سال 14 از فلاندری ها تصرف کردند. همانطور که کاهش صادرات پشم خام نشان می دهد، بازرگانان انگلیسی قرن پانزدهم به احتمال زیاد از سودهای حاصل از این بازار ثروتمند می شدند. پارچه تجارت نسبت به صادرات پشم تا سال 1500، بازرگانان پارچه، یا لباس‌فروشان، اغلب کارفرمایان مهمی بودند که پشم را برای ریسندگی و نخ را برای بافته شدن در خانه‌های خصوصی بیرون می‌کشیدند. لندن تا دهه 80 بیش از 1530 درصد از کل صادرات پارچه را اداره می کرد.

انگلیسی ها در هند و پارچه تجارت

شرکت بریتانیایی هند شرقی - که برای متمایز کردن آن از تجارت بریتانیا در هند غربی نامگذاری شده است - در سال 1599 عمدتاً برای مقابله با تسلط پرتغالی ها بر تجارت ادویه تأسیس شد. با این حال، به محض ایجاد شهرک های تجاری در هند، انگلیسی ها تحت تأثیر کیفیت منسوجاتی که در آنجا یافتند، قرار گرفتند. اینها معمولاً به عنوان کالای مبادله ای با تولیدکنندگان ادویه در اندونزی مورد استفاده قرار می گرفتند.

پنبه‌های رنگ‌آمیزی و چاپ شده، که به نام چینتز شناخته می‌شوند، به‌ویژه مورد تحسین قرار می‌گرفتند، زیرا رنگ‌های سریع و روشن نسبت به هر چیزی که در آن زمان در اروپا تولید می‌شد، برتر بود. بنابراین، به جای ادویه جات، منسوجات بود که به زودی بر تجارت بین هند و بریتانیا تسلط یافت.

طرح‌های محلی روی پنبه‌های رنگ‌شده برای سلیقه بریتانیا نامناسب در نظر گرفته می‌شد و مشخصاتی از انگلستان در مورد نحوه اصلاح آن‌ها آمده بود. نتیجه یک سبک ترکیبی «عجیب و غریب» بود که معمولاً بر اساس الگوهای درختان گلدار بود که در قرن هجدهم در دیوارپوش ها، روتختی ها و لباس ها استفاده می شد.

رقابت بر سر امتیازات تجاری بین شرکت‌های هند شرقی بریتانیا و سایر کشورها، به‌ویژه فرانسه، چنان شدید بود که شرکت‌ها ارتش‌های خود را برای دفاع از منافع خود تشکیل دادند. درگیری بین بریتانیا و فرانسه در طول جنگ هفت ساله در اروپا (1756-63) رهبری به خصومت ها در هند نیز وارد شد و دو کشور شروع به جنگ برای کنترل جنوب هند کردند.

رابرت کلایو که اکنون با نام کلایو هند شناخته می شود، رهبری ارتش بریتانیا به پیروزی رسید و عملاً به نفوذ فرانسه در جنوب هند پایان داد و در عین حال از حاکمان محلی که از او حمایت کرده بودند محافظت کرد. کلایو همچنین بر حاکمان فرانسوی و محلی غلبه کرد و قدرت را در بنگال در شرق هند به دست گرفت.

این شرکت بسیار ثروتمند شد و شهرهای بزرگی را در کلکته، مدرس و بعداً بمبئی ایجاد کرد. در طول قرن هجدهم، بازرگانان و مدیران بریتانیایی خانه‌های مجلل و شیک را اداره می‌کردند. مبل توسط صنعتگران هندی به سلیقه اروپایی ساخته شده است.

در اواسط قرن نوزدهم، بریتانیا مناطق وسیعی از هند را ضمیمه خود کرده بود. مدیران بریتانیایی مالیات ها و قوانین سختگیرانه ای وضع کردند و با واردات پارچه های ارزان قیمت آسیاب شده از لنکاوی به معیشت صنعتگران هندی آسیب رساندند. نارضایتی گسترده ای در میان سربازان هندی در سال 1857 شعله ور شد و نیروهای شرکت کنترل بسیاری از شمال و مرکز هند را از دست دادند. در پی شورش، شرکت هند شرقی توسط دولت بریتانیا که مسئولیت مستقیم اداره هند را بر عهده گرفت، لغو شد. آخرین بقایای امپراتوری مغول نیز منسوخ شد و در سال 1876 ملکه ویکتوریا ملکه هند نام گرفت.

هند به بخش مهمی از امپراتوری بریتانیا تبدیل شد و تأثیر دوره ویکتوریا بر شیوه زندگی، معماری و صنایع دستی هند بسیار قوی بود. اشیایی با طعم پرآذین ویکتوریایی برای صادرات به بریتانیا یا برای حاکمان محلی که سبک ویکتوریایی را در کاخ های خود تقلید می کردند ساخته می شدند. مهارت‌های هندی در نمایشگاه‌های بین‌المللی بزرگی که در قرن نوزدهم برگزار شد، تحسین گسترده‌ای را برانگیخت. اما آرامش ظاهری راج بریتانیایی - کلمه ای سانسکریت به معنای قانون - کوتاه مدت بود.

با استقلال، غرور و علاقه به صنایع دستی سنتی که در بسیاری از موارد به دلیل عدم حمایت تقریباً از بین رفته بود، تجدید شد. این پارچه به‌ویژه هنرها نماد خودکفایی ملی شدند، زیرا واردات اروپایی‌ها رد شد و طبقه متوسط جدید هندی تکامل یافت تا جای حامیان مغول و بریتانیایی هنر را بگیرد.

در اوایل قرن 18، شبکه پیچیده ای از تجارت استعماری نیز بر فراز اقیانوس اطلس شمالی ایجاد شده بود. این شبکه تا حدی نتیجه شرایط محلی و غالب بود باد الگوها در قرن پانزدهم، به ویژه پس از سفرهای کلمب، کشف شد که یک دایره وجود دارد. باد الگوی بر فراز اقیانوس اطلس شمالی به سمت شرق باد الگوی که در قسمت جنوبی می وزد، به عنوان "بادهای تجاری" شناخته می شود زیرا آنها عبور از اقیانوس اطلس را توسط کشتی های تجاری امکان پذیر می کردند. به سمت غرب باد الگوی دمیدن در قسمت شمالی به «غربی ها» معروف شد.

از آنجا که کشتی های بادبانی به شدت توسط غالب محدود شده بودند باد الگوها، یک سیستم تجارت از این الگو پیروی کرد. کالاهای تولیدی «در جهت عقربه های ساعت» از اروپا، برخی به سمت مراکز استعماری آفریقا، برخی به سمت مستعمرات آمریکا صادر می شدند. این سیستم همچنین شامل تجارت برده عمدتاً به مستعمرات آمریکای مرکزی و جنوبی (برزیل، هند غربی) می شد. کالاهای گرمسیری (شکر، ملاس) به مستعمرات آمریکا و اروپا سرازیر شدند. آمریکای شمالی همچنین تنباکو، پنبه، خز، نیل (یک رنگ) و الوار (برای کشتی سازی) را به اروپا صادر کرد. این سیستم تجارت در قرن نوزدهم با معرفی کشتی‌های بخار، پایان برده‌داری و استقلال بسیاری از مستعمرات قاره آمریکا فروپاشید.

باد ساعت قرن 18 و 19 و منچستر و شهرهای منطقه، بخش اعظم ثروت قرن 19 بریتانیا را به وجود آوردند و همچنین در بسیاری از دستاوردهای تکنولوژیکی آن پیشگام بودند. روش‌های ریسندگی، بافندگی و رنگرزی در اواسط قرن نوزدهم، از طریق مخترعانی مانند ساموئل کرامپتون، و قاطر ریسنده‌اش، جنی ریسندگی جیمز هارگریو، ریچارد آرکرایت و بسیاری از کارهای اختراعی دیگر کاملاً مکانیزه شده بود. بخار و آب برق را فراوان و همچنان ارزان کرده بود، زغال سنگ از پایین جاده در ورسلی و از طریق کانال بریج واتر لرد اگرتون، راه‌آهن جدید و کانال‌های اشتون و روچدیل می‌آمد. حمل و نقل نزدیک و راحت روش‌های تولید انبوه به تدریج معرفی شدند و بهره‌وری به بالاترین حد خود رسید.

فقط جنگ داخلی آمریکا باعث قطع سودآوری شد. پنبه خام از کشورهای کنفدراسیون جنوبی توسط اتحادیه شمالی محاصره شده بود و این منجر به یک رکود بزرگ در همه کشورها شد. پارچه تجارت در اوایل دهه 1860 - دوره ای که به عنوان "قحطی پنبه" شناخته می شود. با این وجود، بسیاری از کارخانه‌ها از آن دوره جان سالم به در بردند، و تا پس از جنگ جهانی دوم که نتوانستند سفارش‌ها را در برابر واردات ارزان‌تر خارجی به دست آورند، در حال تولید فعال و سودآور بودند. برخی از این آسیاب ها امروز با ما هستند. تعدادی از آنها متروکه هستند، بسیاری از آنها به دیگر تجاری یا تبدیل شده اند صنعتی از دودکش‌های بلند و بدون دود استفاده می‌کند، اما هنوز با افتخار ایستاده‌اند و گواه زمانی است که ساختمان‌های مهم تجارت و بازرگانی بودند.

ما اکنون در عصری هستیم که جهان کوچک شده است و صرفه اقتصادی منسوجات کشورهای خاور دور که در آن نیروی کار ارزان است، مصرف ما را تعیین می کند.

منبع توسط جانی راتلج